Jaskinia na Wietrzni
50°51′16″N 20°38′42″E/50,854444 20,645000| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
miasto Kielce |
| Długość |
60 m |
| Rozciągłość pozioma |
20 m |
| Głębokość |
10 m |
| Deniwelacja |
10 m |
| Wysokość otworów |
271 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
18 m |
| Ekspozycja otworów |
ku S, ku W |
| Data odkrycia |
1958 rok |
| Ochrona i dostępność |
niedostępna turystycznie |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) G-1.5 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 50°51′16″N 20°38′42″E/50,854444 20,645000
| |
Jaskinia na Wietrzni – jaskinia w Górach Świętokrzyskich. Ma dwa otwory wejściowe położone w środkowej części nieczynnego kamieniołomu Wietrznia w Kielcach, na wysokości 271 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 60 metrów, a jej deniwelacja 10 metrów[1].
Jaskinia znajduje się na terenie rezerwatu przyrody Wietrznia im. Zbigniewa Rubinowskiego i jest nieudostępniona turystycznie.
Opis jaskini[edit | edit source]
Jaskinia ma dwa, położone obok siebie, sztuczne i nieduże otwory wejściowe. Za otworem kwadratowym zaczyna się idący stromo w dół korytarzyk (na jego początku odchodzi ciąg do drugiego, prostokątnego otworu), który kończy się w Salce na Zakręcie. Z salki idzie korytarz do rozdroża nazwanego Wielki Komin. Stąd:
- w lewo zaczyna się niewielka salka z kominkiem mająca połączenie z górną częścią Wielkiego Komina
- w prawo idzie ciąg do Bocznego Korytarza i dalej przez 3-metrową studzienkę do największej sali w jaskini – Wielkiej Komory
- na prawo, poniżej ciągu do Bocznego Korytarza, znajduje się ciąg z zaciskiem (najniższy punkt jaskini) prowadzący również do Wielkiej Komory.
Na końcu Wielkiej Komory znajduje się studzienka, z dna której odchodzi krótki korytarzyk[1].
Przyroda[edit | edit source]
W jaskini, w Wielkim Kominie, występują polewy naciekowe. Zamieszkują ją nietoperze. Ściany są wilgotne, brak jest na nich roślinności[1].
Historia odkryć[edit | edit source]
Jaskinia została odkryta podczas prac w kamieniołomie w 1958 roku. Jej pierwszy opis i plan sporządzili B. W. Wołoszyn i Z. Wójcik w 1965 roku[1].
Przypisy[edit | edit source]
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-02] (pol.).